Baştan anlatmak gerekirse aslında bir çok kez böyle birşey yapmak için yeltendim, ama hep korktum. Doktora gitsem nasıl karşılar ya da benim tepkim nasıl olur? Kaldırabilir miyim? Bünyem buna dayanır mı? Bilemedim, hep çekindim. 4 sene boyunca içim içimi yedi. Kendimi öldürmek istedim. Böyle yapamam dedim. Bunları hiç hak etmedim.

Tam herşeyden vazgeçmiştim ki, birgün bir akşam sizin polikliniğin aşağısında künefe yiyene kadar kafamı bir kaldırdım, kadın hastalıkları.. Sizin polikliniğiniz benim için sanki rastlantı gibi birşey oldu. Ben böyle şeylere inanmam, umudun bittiği yerde siz karşıma çıktınız. Hemen ordan numaranızı aldım.Tam bir ay boyunca korkudan arasam mı, aramasam mı bilemedim. Ama böyle de yaşayamazdım. Cesaretimi topladım ve aradım. İyi ki de aramışım. Buraya geldim, sizinle konuştum. Korkmanın bir çare olmadığını anladım.

Aslında korkmasaydım daha iyi olacakmış. Sizi hiç bir zaman doktor olarak görmedim, sanki hep ablam, annemmiş gibi davrandınız bana. Çok sıcak kanlısınız. Beni hayata tekrar bağladınız. Öyle çok mutluyum ki, hiçbir şekilde bunu ifade edemem. İşlemimi yaptınız çok da iyi olduğunu söylediniz. Daha ben ne isterim ki, evet artık ben bambaşka bir ben oldum. Yeniden doğdum. Güçlendim hiçbir kuvvet beni yenemez, yıkamaz hepsi sizin sayenizde iyi ki varsınız.